Soms weet ik het ook niet meer. Waar is dit goed voor, vraag ik me dan af. Alle relatietherapeuten, mediators, advocaten en bureau Jeugdzorg lopen zich stuk op vechtscheidingen. Ik heb als relatietherapeut Amsterdam meerdere keren in een vechtscheiding of wat dreigde daarnaartoe te gaan gezeten in mijn praktijk. Het energieniveau tijdens de sessies is hoog. Na afloop ben ik vaak gesloopt.

18 januari 2014

Laatst bijgewerkt: 24 augustus 2020

[caption id="attachment_2170" align="alignnone" width="300"] Edward Koldewijn Relatietherapeut Amsterdam[/caption]

Als relatietherapeut in Amsterdam tussen vechtscheidende echtparen

Soms weet ik het ook niet meer. Waar is dit goed voor, vraag ik me dan af.

Alle relatietherapeuten, mediators, advocaten en bureau Jeugdzorg lopen zich stuk op vechtscheidingen. Ik heb als relatietherapeut Amsterdam meerdere keren in een vechtscheiding of wat dreigde daarnaartoe te gaan gezeten in mijn praktijk. Het energieniveau tijdens de sessies is hoog. Na afloop ben ik vaak gesloopt. Wat een enorme destructieve kracht kunnen mensen ontwikkelen. Ik bereid mij voor. Stel mijn vragen tijdens de sessies. Na afloop weet ik het vaak nog niet. Wat heb je eraan om zo voor je gelijk te strijden?

Waar is dit goed voor?

Ik kan een hoop bedenken. Wat het de vechtende ouders oplevert om zo aan elkaar te blijven hangen:

- Ze willen elkaar niet kwijt.
- Ze hoeven op deze manier geen intieme relatie aan te gaan met iemand anders. Geen aantrekkelijke kandidaat willen zijn.
- Als ze met dit gedrag stoppen, gaat iets anders om aandacht vragen. Dat beangstigender is dan deze scheiding.
- Als het gevolg van de scheiding is dat tenminste één partner flink in aanzien, levensstandaard achteruit gaat en misschien zelfs niet in de buurt kan wonen. Als iemand zoveel verliest is er veel winst om het scheidingsproces te rekken.

Dit vechten uit zich vaak als doodsangst. Vechten voor het voortbestaan van jezelf of je kinderen.

Hieronder vindt u mijn samenvatting van een interessant artikel van Justine van Lawick, dat is gepubliceerd in het Tijdschrift Systeemtherapie 24, 2012. Daaronder heb ik mijn visie beschreven van vechtscheidingen bij vermogende echtparen. Er zijn verschillen.

Even wat feiten:

Elk jaar zien 70.000 kinderen hun ouders uit elkaar gaan.
±70% van de scheidingen verlopen redelijk tot goed.
Meer recent onderzoek laat zien dat deze kinderen weliswaar last kunnen hebben van de vele veranderingen, maar met de meeste kinderen gaat het na verloop van tijd goed, ook op langere termijn. (Hughes, 2005; Buysse et al., 2011)
±30% van de scheidingen zijn er problemen rond financiën en/of ouderschapsplan.
Bij ±1,3% verloopt de scheiding zeer problematisch.” Elk jaar vallen er ruim 900 kinderen in een vechtscheiding.
Door de emantipatie van de vaders zijn er sinds de aanpassingen in het rechtstelsel van 1998 er meer vechtscheidingen dan voorheen. Twee kapiteins op het schip. (Spruijt & Kormos, 2010).
De wet uit 2009 bepaalt dat: ouders mogen pas scheiden wanneer er een ouderschapsplan is vastgesteld. Na deze wet heeft het gevecht zich verplaatst naar het opstellen van het ouderschapsplan. Hierdoor is de strijd nog dichter op de kinderen komen te zitten.

Dynamiek van een vechtscheiding

Het echtpaar doorloopt vaak een proces van onrealistische romantiek tot het demoniseren van elkaar.
Er is een patroon van aanval en verdedigen.
Beiden voelen zich door de ander niet begrepen, niet gezien en onrechtvaardig behandeld.
Vaak spelen oude kwetsuren opgedaan in de kindertijd hierin een rol. Men hoopt dat deze oude kwetsuren door de partner zullen worden aangevoeld en geheeld, maar de partner stelt teleur. Dit wil men de ander duidelijk maken. In een vechtrelatie wil men de ander overtuigen vanhet eigen gelijk.
In deze argumentaties worden steeds meer strategieën ingezet. Daar waar de ander eerst alleen positief werd beleefd, wordt deze nu gedefinieerd als een gemankeerd wezen en soms zelfs als een monster,een dader waarvan men zelf het slachtoffer is.
De ouders gaan ervan uit dat de ander de kinderen op dezelfde wijze pijn zal doen als zij zelf hebben ervaren. Bijvoorbeeld dat de kinderen bij haar ook geen enkele autonome ruimte zullen krijgen om zichzelf te zijn, of dat de kinderen zich bij hem net zo eenzaam en vernederd zullen voelen. Ouders moeten toch wel voor hun kinderen opkomen, de kinderen tegen die demon beschermen.
In de loop van de strijd wordt er meer en meer geïnvesteerd en geofferd: geld, tijd, familierelaties, slaap, gemoedsrust, vakanties, woning, vrienden. Hoe meer er is geïnvesteerd, hoe volhardender men vaak wordt; de gedachte dat dit alles zinloos is geweest is immers onverdraaglijk.
Alon en Omer (2006) verbinden dit proces van demoniseren met het onvermogen om de tragiek van het leven te aanvaarden.Niet alles is perfect. Hierdoor gaat men bij relatieproblemen proberen de ander te veranderen.
Vechtscheidingen zijn een vorm van psychisch geweld.
Als kinderen getuige zijn van geweld tussen ouders geldt dit in ons land als kindermishandeling Het kind dat niet wil kiezen raakt verscheurd maar kan zich niet uiten, want elke uiting kan munitie worden in de strijd van de ouders. Het valt te begrijpen dat deze kinderen op den duur zeer uiteenlopende symptomen ontwikkelen. Zij kunnen opstandig en onhandelbaar worden, of juist stil en teruggetrokken; ze kunnen slaap-, eet- en/of concentratiestoornissen ontwikkelen. Veelal worden kinderen met deze symptomen verwezen naar de jeugdhulpverlening, die weinig kan uitrichten zolang de context niet verandert.
Vechtscheiding van vermogende echtparen
Vanuit mijn rol als relatietherapeut Amsterdam zijn mij de volgende verschillen opgevallen bij vermogende echtparen:
Zeker als het om de verdeling van financiën gaat heeft men het gevoel dat het ergens over gaat. De grote bedragen die verdeeld moeten worden lijken een goede legitimatie om met familierecht-advocaten langdurig te strijden.
De angst voor terugval in levensstandaard is groot evenals de angst voor sociale uitsluiting.
Er is een zorg voor de familiereputatie. Veelal de ouders van het echtpaar zien zich daardoor genoodzaakt om invloed uit te oefenen op het echtpaar.
Soms is de scheiding goede content voor de pers. Het via de pers spreken bemoeilijkt het proces om te een goede oplossing te komen. De roddelpers maakt gebruik van kruisinterview tactieken. Zij vragen aan de ene partij een reactie op een verzonnen verhaal. Met dat antwoord vragen zij de andere partij hierop te reageren. Veelal lukt het de journalisten om zo het conflict te verdiepen. Wij hebben goede ervaring om met één woordvoerder te werken voor het echtpaar. De media-aandacht wordt daardoor snel minder.
Bij publieke personen is de omgeving "die vinden dat zij er wat over mogen zeggen" enorm groot. Reacties van deze wijde omgeving worden door onze cliënten soms als erg pijnlijk ervaren.

Nieuwe methode

Het Lorentzhuis ontwikkelt een nieuwe methode om vechtscheidende ouders en hun kinderen te helpen. Zij werken met twee systeemtherapeuten en 4 stellen die willen scheiden. Het kijken naar de patronen van de andere partij en het elkaar willen helpen blijkt goed te werken..Wilt u daar meer over lezen, dan verwijs ik u graag naar het volledige artikel van Justine van Lawick.

Site van het Lorentzhuis.http://www.lorentzhuis.nl/

Lezing over vechtscheidingen: http://www.nvrg.nl/agenda/onderzoek-onderweg-waarom-werkt-wat-werkt-in-nieuwe-methodiek-rond-vechtsch

Meer informatie over vechtscheidingen:http://nl.wikipedia.org/wiki/Vechtscheiding

Onze site www.maussenfc.com

Over relatietherapie Amsterdam:https://www.maussenfc.com/dienstverlening/relatietherapie

Edward Koldewijn, relatietherapeut Amsterdam Centrum, , Keizersgracht 174